In Lage Zwaluwe, een dorp vlak bij de Moerdijkbrug, staat een woning al meer dan 8 jaar te koop. Meer dan 10 kijkers zijn er niet geweest. De bewoner had in feite al lang de moed opgegeven.
De bewoner vroeg mij een scan te maken. Daar kwam uit dat de woning bang was voor verandering. De woning wilde niet dat er een andere bewoner zou komen. Alles liever dan dat en het nam op de koop toe wat er allemaal gebeurde. Er was ook een andere kant, nl. dat de woning gehoord en serieus genomen wilde worden. De woning voelde ook gespleten omdat een deel er van was verhuurd.
De eigenaar besloot mijn expertise in te schakelen door twee maanden energetisch te reinigen op afstand. Bij het contact met de woning kwam ik weer het thema gespletenheid tegen. Bij navraag aan de eigenaresse werd mij duidelijk dat 60 jaar geleden de woning compleet verbouwd was. Als er bezoek komt dan vergist men zich ook vaak in de voordeur. De woning draagt namelijk nummer 69 en 71. De kleinste woning is 69, maar een deel van 71 is bij 69 getrokken. 71 is nu de kleinste woning. Er schijnt zelfs nog een nummer 73 geweest te zijn.
Deze indeling is verwarrend voor de woning, de verbouwing lijkt nooit geaccepteerd. Bovendien is 73, numerologisch een 1. De eenheid was dus weg uit de woning. Toen dit duidelijk was voelde ik een verandering en spanning weg vloeien.
De woning voelt inmiddels veel rustiger. Er heerst bijna een feeststemming. Het heeft zin in nieuwe bewoners. Twee weken geleden kwam er ineens een bezichtiging. A.s. maandag komen ze voor de tweede keer kijken.